Het verblijf op Naxos

Pffff, de heenweg was al een hel, maar de terugweg is niet veel beter. Na alle actie, ben ik best wel moe, dus we zijn ff gestopt op het eiland Naxos.
Ik dacht dat ik nooit verliefd zou worden in mijn leven, maar nadat ik Ariadne op Kreta heb ontmoet en nu meer dan 2 dagen met haar op de boot heb gezeten, merk ik dat ik echt van haar hou. Helaas kan je liefde niet sturen. Ondanks ik mijn hele leven heb verlangt naar vrijgezel zijn, is Ariadne gewoon een uitzondering. Gelukkig hadden we al afgesproken om te trouwen (in ruil voor de Minotaurus weet je nog) dus eigenlijk zou ze altijd bij mij blijven. Ik ga nu met een gerust hart slapen. Ariadne ligt al in de tent, dus het enige wat ik nog hoef te doen is dicht bij haar te liggen en ja je weet wel, een aantal dingen doen als je weet wat ik bedoel ;).

Het is de volgende ochtend, en ik ben een stuk minder vrolijk dan gisteravond. Ariadne is weg! Ik heb net al een rondje over het strand gelopen en haar geroepen, maar ik heb d'r nergens gezien of gehoord. Ze was gewoon verdwe.... wacht, ik hoor iets.
Ariadne? Vader? Minotaurus???? De stem zei: 'Nee, dappere Athener. Ik ben het, Dionysos. Ik bewonder Ariadne erg en wil graag de rest van mijn leven met haar doorbrengen. Het spijt me zeer.' Hallo?!?!?!?!?! Waar ben je nou???? Ariadne is van mij godverdomme!!!!!

Hi. Sorry dat ik gister niet meer heb afgeschreven. Ik was zo overdonderd door het verdriet, dat ik alleen nog maar kon huilen. Nu snap ik hoe al die vrouwen zich voelen als ik hen verlaat. Wat een erg gevoel! Maar, hoe kan die god dat nou doen? Ik had eindelijk de liefde van mijn leven gevonden.

Naja, ik denk dat ik dan maar gewoon naar huis ga. Misschien helpt varen mij van me gedachten af te helpen.
Ik ga nu de kinderen wakker maken en zeggen dat we binnen een uur vertrekken, want ik wil geen seconde langer aan Ariadne denken.